خاتمی آمد، اما ...
و بالاخره در ساعت هفت بعد از ظهری در یکی از همین روزهای گذشته و طی یک سخنرانی کوتاه، خاتمی به تمام ابهامات پايان داد و رسما حضور خود را در انتخابات اعلام كرد. پيش بيني مي شود اين نقطه آغاز حركتي خواهد بود براي اصلاح طلبان كه خود را دوباره بازيابي كنند تا اگر از مصاف انتخابات پيش رو موفق بيرون آمدند، نمايش برنامه اي جامع و درست را براي آينده اصلاحات و ايران رقم بزند. اينكه آيا اينك جامعه مدعي اصلاحات داراي چنين بنيه و پتانسيلي هست يا نه را بگذاريد وقتي بطور جدي وارد كارزار شدند به عينه ببينيم و آن وقت تعريف كنيم، ولي در ابتدا بايد بتوان از اين مبارزه به سلامت بيرون آمد كه اين امر ممكن نمي شود مگر به آنچه تا كنون گفته شده و تحليل شده گوش جان سپرد و راه را از ميان آنها يافت.
نبايد فراموش كرد كرد اگر چه جمعيت شهر نشين ايران اكثريت را تشكيل مي دهد ولي بر اساس تحليل اين مقاله جمعيت فعال انتخاباتي بين شهر نشين ها و روستا نشين ها از نظر كميت چندان تفاوتي ندارند و اگر كيفي نگاه كنيم، شهر نشين ها راحت تر صندوق ها را ترك مي گويند! چيزي كه در دوازده سال گذشته به دفعات شاهد آن بوده ايم. با نگاهي دقيق تر حتي از هم اينك نداي قهر با صندوق هاي راي به بهانه هاي مختلف به گوش مي رسد. عقل سليم مي گويد نبايد چندان به آرائي كه با نسيمي فرو مي ريزند دلخوش داشت اگر چه به هر حال بايد تلاش كرد تا هر چه بيشتر سهم از اين سفره برد. ولي آنچه واقعا برنامه ريزي مي خواهد و سياست، جذب آرائي است كه هر يك راي آن از مزيت رقيب كم مي كند و به امتياز خودي اضافه، و آنها كساني نيستند جز همانهائي كه در گوشه گوشه اين سرزمين پهناور زحمت بي مزد مي كشند و در دوره اول و دوم انتخابات رياست جمهوري خاتمي با جان و دل به او راي دادند و پس از آن به دليل بي سياستي و نزاع هاي داخلي اصلاح طلبان از آن جمع بريدند و به آن كس كه جذاب ترين شعار ها را با گستردگي بيشتري مي داد گرويدند تا شايد خواسته هايشان اجابت شود.
