اميدي؛ و ديگر هيچ
بيست و هفت روز مانده به پايان محكوميت اكبر گنجي، مرد حادثه ساز و پر جنجال جمهوري اسلامي كه نامش مخصوصا در اين يك سال اخير بسيار بر سر زبان هاي كشورها و سازمان هاي مدعي دفاع از حقوق بشر و زندانيان سياسي بوده است. خبرهاي دريافتي از تنها عنصر مرتبط با او حكايت از شرايط نا مناسب جسمي و روحي او دارد. او كه تا همين چند ماه پيش - چند روزي قبل از انتخابات بحث برانگيز رياست جمهوري - با قدرت و راسخ روي پاهاي خودش راه مي رفت و با لبخندي تقريبا دائمي خبرنگاران و بازديد كنندگانش را همراهي مي كرد، بسيار بعيد مي نمايد تا دوباره او را آنچنان كه به زندان رفت ببينيم.
اينك و پس از كمتر از يك ماه خواهيم ديد كه سياست گزاران حكومتي با اين تيغ ماهي مانده در گلو چه خواهند كرد، آيا مردي كه چنان از تاب و توان افتاده را تاب خواهند آورد يا باز هم در پيچ و خم دادگاه ها و بازجوئي ها آرام را از او خواهند گرفت. او؛ هر كه بود و هر چه كرد، اينك نمادي است از اعتراض و بيداد. اين هر دو شايد براي آن كه او را بر جرم هاي فرضي كرده و ناكرده اش ببخشائيم، كفايت كند و باور كنيم آنچه كه بر او رفت مستحق هيچ انساني نيست، و از همين رو در خور احترامي دوچندان.
شايد جا داشته باشد تا دوستان بيشتر آشنا به امور اينترنت و وبلاگ روزشماري تدارك ببينند تا همگان روز به روز رسيدن زمان موعود را فرياد بزنند و از اين راه قدمي هر چند كوچك در راه هم دردي با او و همسر و دختران زجر كشيده اش برداشته باشيم.
آخرين گزارش خانم شفيعي را به عنوان سهم كوچك آگاهي بخشي در زير در اختيار خوانندگان گذاشته مي شود. اميد كه او را دوباره زنده و سالم در كنار خانواده اش ببينيم.
متن آخرين نامه همسر گنجي:
امروز، دوشنبه ، 1 اسفند 84 دقيقاً 171 روز است كه آقاي گنجي در انفرادي امنيتي 2 الف متعلق به حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران به طور غيرقانوني و در حداقل شرايط زيستي يك انسان به سر مي‌برد. آخرين مرخصي ايشان حدود 9 ماه پيش بود. آخرين ملاقات ما 2 هفته پيش بود. از نظر جسمي شرايط مطلوبي ندارد كه امر با توجه به نگهداري ايشان در شرايط بسيار سخت انفرادي و در محدوديت بسيار شديد غذايي و دارويي و حتي بعضا محروميت از جيره دولتي، دور از انتظار نيست.
از كمر درد، زانو درد شديد، ناراحتي‌هاي مزمن گوارشي- كه در اثر كمبود مواد غذايي و حذف كامل ميوه و سبزيجات ايجاد شده- ، واريس، ضعف شديد جسماني، پايين بودن فشار خون و ... رنج مي‌برد. گنجي را در بند 2 الف به حال خود رها كرده اند؛ آنها سعي كرده و مي‌كنند كه گنجي را فراموش كنند و اين فراموشي را به افكار عمومي نيز سرايت دهند. گوش شنوايي نيست كساني كه رسيدگي به امور مردم را تكفل كرده‌اند به تنها چيزي كه توجه ندارند و اهميت نمي‌دهند حقوق همين مردمي است كه از بركت وجود آنان به اين پست و مقام رسيده‌اند. به نظر مي‌رسد كه عقب‌نشيني در صحنه بين المللي بايد با ظلم و جور داخلي جبران شود.
دقيقا 28 روز ديگر محكوميت 6 ساله آقاي گنجي پايان مي‌يابد. براي رسيدن آن روز لحظه شماري مي‌كنم. اميدوارم روزي برسد كه ديگر مجبور نباشم مظالم رفته بر خود و عزيزانم را روي كاغذ بياورم تا بلكه فرياد رسي بيابم.
آنان فكر مي‌كنند اگر نام گنجي را از رسانه‌ها و مطبوعات داخلي حذف كنند، رفتار غيرانساني آنان با گنجي و گنجي‌ها نيز فراموش مي‌شود.
سرنوشت محتوم و اسف بار عاملان به اين شيوه‌ها با نگاهي گذار به تجربه رژيم بعث عراق و رژيم‌هاي غيردمكراتيك بلوك شرق در سال‌هاي اخير عبرت آموز است.
منبع سايت خبري روز آنلاين
http://www.roozonline.com/01newsstory/014172.shtml
اينك و پس از كمتر از يك ماه خواهيم ديد كه سياست گزاران حكومتي با اين تيغ ماهي مانده در گلو چه خواهند كرد، آيا مردي كه چنان از تاب و توان افتاده را تاب خواهند آورد يا باز هم در پيچ و خم دادگاه ها و بازجوئي ها آرام را از او خواهند گرفت. او؛ هر كه بود و هر چه كرد، اينك نمادي است از اعتراض و بيداد. اين هر دو شايد براي آن كه او را بر جرم هاي فرضي كرده و ناكرده اش ببخشائيم، كفايت كند و باور كنيم آنچه كه بر او رفت مستحق هيچ انساني نيست، و از همين رو در خور احترامي دوچندان.
شايد جا داشته باشد تا دوستان بيشتر آشنا به امور اينترنت و وبلاگ روزشماري تدارك ببينند تا همگان روز به روز رسيدن زمان موعود را فرياد بزنند و از اين راه قدمي هر چند كوچك در راه هم دردي با او و همسر و دختران زجر كشيده اش برداشته باشيم.
آخرين گزارش خانم شفيعي را به عنوان سهم كوچك آگاهي بخشي در زير در اختيار خوانندگان گذاشته مي شود. اميد كه او را دوباره زنده و سالم در كنار خانواده اش ببينيم.
متن آخرين نامه همسر گنجي:
امروز، دوشنبه ، 1 اسفند 84 دقيقاً 171 روز است كه آقاي گنجي در انفرادي امنيتي 2 الف متعلق به حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران به طور غيرقانوني و در حداقل شرايط زيستي يك انسان به سر مي‌برد. آخرين مرخصي ايشان حدود 9 ماه پيش بود. آخرين ملاقات ما 2 هفته پيش بود. از نظر جسمي شرايط مطلوبي ندارد كه امر با توجه به نگهداري ايشان در شرايط بسيار سخت انفرادي و در محدوديت بسيار شديد غذايي و دارويي و حتي بعضا محروميت از جيره دولتي، دور از انتظار نيست.
از كمر درد، زانو درد شديد، ناراحتي‌هاي مزمن گوارشي- كه در اثر كمبود مواد غذايي و حذف كامل ميوه و سبزيجات ايجاد شده- ، واريس، ضعف شديد جسماني، پايين بودن فشار خون و ... رنج مي‌برد. گنجي را در بند 2 الف به حال خود رها كرده اند؛ آنها سعي كرده و مي‌كنند كه گنجي را فراموش كنند و اين فراموشي را به افكار عمومي نيز سرايت دهند. گوش شنوايي نيست كساني كه رسيدگي به امور مردم را تكفل كرده‌اند به تنها چيزي كه توجه ندارند و اهميت نمي‌دهند حقوق همين مردمي است كه از بركت وجود آنان به اين پست و مقام رسيده‌اند. به نظر مي‌رسد كه عقب‌نشيني در صحنه بين المللي بايد با ظلم و جور داخلي جبران شود.
دقيقا 28 روز ديگر محكوميت 6 ساله آقاي گنجي پايان مي‌يابد. براي رسيدن آن روز لحظه شماري مي‌كنم. اميدوارم روزي برسد كه ديگر مجبور نباشم مظالم رفته بر خود و عزيزانم را روي كاغذ بياورم تا بلكه فرياد رسي بيابم.
آنان فكر مي‌كنند اگر نام گنجي را از رسانه‌ها و مطبوعات داخلي حذف كنند، رفتار غيرانساني آنان با گنجي و گنجي‌ها نيز فراموش مي‌شود.
سرنوشت محتوم و اسف بار عاملان به اين شيوه‌ها با نگاهي گذار به تجربه رژيم بعث عراق و رژيم‌هاي غيردمكراتيك بلوك شرق در سال‌هاي اخير عبرت آموز است.
منبع سايت خبري روز آنلاين
http://www.roozonline.com/01newsstory/014172.shtml
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر