کردان گیت و مسئولیت امروز ما

یک نفر را به نام وزیر کشور معرفی می کنند و مجلس با چراها و اماهای فراوان قصد عدم تائید صلاحیت آن را دارد که یکهو رئیس جمهور محترم از جعبه ی جادوی خود روایتی بیرون می آورد از امام حاضر، که حجت بر همه تمام می شود و خفقان سراسر مجلس را می گیرد و سناریوی کردان گیت از همین جا کلید می خورد. مردی که در کارنامه ی خود چندین بار اصرار بر دروغ داشته و ماه ها موضوع تقلب در مدارک خود را انکار می کرده و قبل از آن سابقه ی کثیف یک پرونده ی اخلاقی را یدک می کشیده، حالا شده است وزیر کشور دولت تماما مردمی احمدی نژاد! شخصی که مجلس محترم هنوز بر موضوع حقوق هائی که با سمت دکتری تقلبی اش گرفته است، سرپوش می گذارد و تدریس در دانشگاه را با مدرک فوق دیپلم نادیده می گیرد، حالا سیاسی ترین و حیاتی ترین وزارت خانه را دست دارد و مجلس را تهدید می کند که رفتنش به صلاح نظام نیست! او حتما می داند چه می گوید و به چه کسانی کنایه می زند و همین موضوع است که داغ دیرینه ی آدم را تازه می کند که فساد تا کجا؟ دروغ تا به کی؟
بد نیست جناب کردان با تمام دروغ ها و سابقه ی درخشانش در حفظ نوامیس مردم، با پیام های پیدا و پنهانی که به استیضاح کنندگان داده است، سرافراز و با غرور از کارزار استیضاح بیرون بیاید و با همان قدرت و صلابت که آن دختر بیچاره را در ساری مورد سوء استفاده قرار داد، حالا انتخابات ریاست جمهوری را مورد سوء قصد قرار دهد تا ثابت کند که رفتنش واقعا به صلاح نظام نیست! مرحبا به این مجلس، آفرین به این دولت مردمی!
در این بین ما اهالی آشیانه های مجازی هم نگاه می کنیم که چه می گذرد و حتی به ذهن مان هم خطور نمی کند که چه توهینی به کشور و مردممان شده است. انگار نه انگار که عضوی از این مملکتیم و هر اتفاقی بیفتند همه چیز بر سر خودمان خراب خواهد شد. نشسته ایم و با لبخندی از سر رضایت نگاه می کنیم که جناح های حاکم چگونه همدیگر را می درند. غافل از این که این دریدن ها روزی تمام می شود و عقبه اش قرار است گریبان آینده ی همه مان را بگیرد.

فردا روزی خواهیم دید که همین وزیر دروغگو چه بر سر انتخاباتی که سرنوشت همه مان در گرو سلامت آن است خواهد آورد و آن وقت با به جان یکدیگر می افتیم که اگر رای نمی دادیم چه می شد و اگر رای می دادیم چه می شد. تا سه شنبه وقت هست که حداقل مسئولیت شهروندی مان را ادا کنیم و به دولت و جهان بگوئیم که دنیای مجازی در این کشور نسبت به آن چه می گذرد حساس است و با همه ی فشارها و تهدیدها، هنوز به مرحله ی مرگ مغزی نرسیده است تا هر چه بخواهند بر سرش بیاورند و نفهمد. تا سه شنبه وقت هست تا به آن مثلا وکیلان مجلس بفهمانیم اگر چه با انواع تقلب وارد مجلس فرمایشی شان شده اند ولی نمی توانند همه چیز را فدای مصالحشان کنند و هیچ عواقبی هم نداشته باشد. تا سه شنبه برای رساندن پیاممان به گوش های شنوا فرصت هست...