دولت مردمی و غش در معامله
ماجرای استیضاح کردان دارد به جاهای دیدنی آن می رسد! مدیر کل دفتر دولت تماما مردمی در مجلس در این وانفسا، ناگهان یادش می افتد که به مساجد مناطق مختلف کشور از طریق نمایندگان آن ها کمک پنج میلیون تومانی بکند و به جای گرفتن امضای یک رسید از آن ها، درخواست امضای دو رسید را می کند که دومی آن متنی است که انصراف آن نماینده را از استیضاح کردان به رئیس مجلس اعلام می کند.
بیائید ماجرا را طور دیگری ببینیم؛ یک رشوه ی پنج میلیون تومانی به نمایندگان كاملا مردم داده می شود تا در مقابلش وزیر کشور دولت مردمی را استیضاح نکنند - چقدر هم که همه چیز این جا مردمی و برای حفظ منافع مردم است! - حالا یکی پیدا شده و فهمیده کلاه سرش رفته و برگشته آن غائله را راه انداخته که در روزنامه های پنجشنبه جریانش را به تفصيل نوشته اند. با خواندن این ماجرا، این سوال در ذهنم تداعی شد که آیا فقط همین یک نفر برگه ی دوم را امضاء کرده بود؟ آیا بقیه هم بعد از این ماجرا به دنبال اعاده ی حیثیت رفته اند یا گذاشته اند رشوه ی پنج میلیونی کار خودش را بکند؟
ادامه ی ماجرا حتی جالب تر هم شده است، چرا که وقتی شکایت تقلب و جرم آشکار نماینده ی دولت در مجلس را به گوش جناب رئیس مجلس می رسانند، نظر جناب لاریجانی به کافی بودن یک تذکر شفاهی به ایشان بوده و نیازی به تذکر کتبی نمی بینند! البته ریاست خانه ی ملت جزو مایملک ایشان است و حتما این موضوع که یک جرم آشکار است چندان مهم نبوده که وقت مجلس را برای آن بگیرند. به این می گویند صیانت ناب از آراء و حقوق ملت! حالا اگر بخواهیم در سناریوی شیرین کردان گیت یک جمع بندی داشته باشیم می توانیم به موارد زیر برسیم:
- مقادیر متنابهی دروغ و قلب واقعیت به علاوه ی یک پرونده ی اخلاقی در کیسه ی وزیر کشور.
- حمایت بی شائبه و کامل رئیس جمهور مردمی از وزیر دروغگو و به همراه آن سوء استفاده و نقل قول کذب حرف های جناب رهبر.
- برای رهبری تاکنون عدم واکنش مناسب در مقابل این سوء استفاده حتما ثبت شده است چرا که اگر خاطرمان باشد همین رهبر اهل تسامح و تساهل بود که لایحه ی مطبوعات را در دم خفه کرد.
- سکوت و خفقان مجلس در مقابل دروغ روشن رئیس جمهور برای گرفتن رای اعتماد به وزیرش، و همچنین تاخیر فراوان در استیضاح وزیر دروغگو و مجرم که خود بیانگر عدم صیانت از آراء مردم است. حالا هم که رشوه از جانب دولت برای صرف نظر كردن از استیضاح و سهل انگاری در مورد خلاف قانون آشکار در خانه ی قانون که واقعا کارنامه ی درخشانی برای خانه ی ملت رقم می زند!
- و اما درخشان ترین کارنامه را - بعد از بند دوم - باز هم دولت مردمی به نمایش می گذارد؛ جرم آشكار رشوه دادن به نمایندگان با وفای مردم در قالب کمک به مساجد و غل و غش در معامله با گرفتن امضای دوم بدون اطلاع از مفاد آن، روشن ترین جرایمی است که در این ماجرا می شود در خانه ی ملت و قانون انجام داد.
سرانجام این که آخر این ماجرا به توجه به روند آن، عجیب است اگر چیزی به جز تائید مجدد صلاحیت وزیر کشور دروغگو با آن پرونده ی شكيل اخلاقی باشد. حال اگر آن ها هم که می توانند اعتراضی کنند، سکوت کنند، نمی توان معنایی به جز همراهی و هم صدائی با تمام فجایعی که تاکنون اتفاق افتاده است، متصور شد. انتخاب با خودتان!
بیائید ماجرا را طور دیگری ببینیم؛ یک رشوه ی پنج میلیون تومانی به نمایندگان كاملا مردم داده می شود تا در مقابلش وزیر کشور دولت مردمی را استیضاح نکنند - چقدر هم که همه چیز این جا مردمی و برای حفظ منافع مردم است! - حالا یکی پیدا شده و فهمیده کلاه سرش رفته و برگشته آن غائله را راه انداخته که در روزنامه های پنجشنبه جریانش را به تفصيل نوشته اند. با خواندن این ماجرا، این سوال در ذهنم تداعی شد که آیا فقط همین یک نفر برگه ی دوم را امضاء کرده بود؟ آیا بقیه هم بعد از این ماجرا به دنبال اعاده ی حیثیت رفته اند یا گذاشته اند رشوه ی پنج میلیونی کار خودش را بکند؟
ادامه ی ماجرا حتی جالب تر هم شده است، چرا که وقتی شکایت تقلب و جرم آشکار نماینده ی دولت در مجلس را به گوش جناب رئیس مجلس می رسانند، نظر جناب لاریجانی به کافی بودن یک تذکر شفاهی به ایشان بوده و نیازی به تذکر کتبی نمی بینند! البته ریاست خانه ی ملت جزو مایملک ایشان است و حتما این موضوع که یک جرم آشکار است چندان مهم نبوده که وقت مجلس را برای آن بگیرند. به این می گویند صیانت ناب از آراء و حقوق ملت! حالا اگر بخواهیم در سناریوی شیرین کردان گیت یک جمع بندی داشته باشیم می توانیم به موارد زیر برسیم:
- مقادیر متنابهی دروغ و قلب واقعیت به علاوه ی یک پرونده ی اخلاقی در کیسه ی وزیر کشور.
- حمایت بی شائبه و کامل رئیس جمهور مردمی از وزیر دروغگو و به همراه آن سوء استفاده و نقل قول کذب حرف های جناب رهبر.
- برای رهبری تاکنون عدم واکنش مناسب در مقابل این سوء استفاده حتما ثبت شده است چرا که اگر خاطرمان باشد همین رهبر اهل تسامح و تساهل بود که لایحه ی مطبوعات را در دم خفه کرد.
- سکوت و خفقان مجلس در مقابل دروغ روشن رئیس جمهور برای گرفتن رای اعتماد به وزیرش، و همچنین تاخیر فراوان در استیضاح وزیر دروغگو و مجرم که خود بیانگر عدم صیانت از آراء مردم است. حالا هم که رشوه از جانب دولت برای صرف نظر كردن از استیضاح و سهل انگاری در مورد خلاف قانون آشکار در خانه ی قانون که واقعا کارنامه ی درخشانی برای خانه ی ملت رقم می زند!
- و اما درخشان ترین کارنامه را - بعد از بند دوم - باز هم دولت مردمی به نمایش می گذارد؛ جرم آشكار رشوه دادن به نمایندگان با وفای مردم در قالب کمک به مساجد و غل و غش در معامله با گرفتن امضای دوم بدون اطلاع از مفاد آن، روشن ترین جرایمی است که در این ماجرا می شود در خانه ی ملت و قانون انجام داد.
سرانجام این که آخر این ماجرا به توجه به روند آن، عجیب است اگر چیزی به جز تائید مجدد صلاحیت وزیر کشور دروغگو با آن پرونده ی شكيل اخلاقی باشد. حال اگر آن ها هم که می توانند اعتراضی کنند، سکوت کنند، نمی توان معنایی به جز همراهی و هم صدائی با تمام فجایعی که تاکنون اتفاق افتاده است، متصور شد. انتخاب با خودتان!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر