حمله قلبی باقی
گزارش حمله قلبی و بستری شدن باقی در بیمارستان
باقی خودکشی یک دانشجو در بند 209 را تایید کرد
منبع: ادوار نيوز
سرانجام پس از14 ساعت بی‌خبری مطلق و نگرانی زاید‌الوصف خانواده عمادالدین باقی از وضع وی، شامگاه چهارشنبه 5دی ماه امكان تماس كوتاهی از سوی باقی با خانواده فراهم شد و وی ناباورانه اعلام كرد كه بدلیل وضع نامساعد جسمی در بیمارستان قمر بنی‌هاشم تهران بستری است و نسبت به صبح روز چهارشنبه بهتر است. همچنین صبح روز پنجشنبه 6دی ماه با مساعدت مقامات امنیتی امكان ملاقات خانواده آقای باقی با وی بوجود آمد و گرچه در این ملاقات باقی به شدت لاغر و ضعیف شده بود، اما به لطف خدا خطر از وی دور شده بود. با وجود این آقای باقی در دیدار با خانواده خود گزارش دقیقی از جزئیات حادثه روز چهارشنبه ارائه كرد كه جهت اطلاع افكار عمومی عینا اين گزارش كه از سوی خانواده باقي در اختيار «نوروز» قرار گرفته، نقل می شود:
آقای باقی ساعت 8 صبح روز چهارشنبه 5دی در حین استحمام در سلول كوچك خود دچار حمله قلبی می‌شوند كه نشانه‌های آن رعشه دست وپا و از حال رفتن در زیر دوش حمام كوچك داخل سلول بسته وی بود. با كمك تنها هم‌سلولی باقی در این سلول دربسته، وی به‌تدریج از شرایط خواب و بیدار بیرون می‌آید ولی به دلیل وخامت وضع جسمی با كمك هم‌سلولی مسئولان بهداری زندان را به كمك می‌خوانند و مسئولان بهداری بلافاصله به كمك قرص و آب قند به تنظیم فشار باقی می‌پردازند و سعی می‌كنند سوزش سروصورت و حالت فلجی موضعی دست وپا را برطرف كنند؛ چرا كه آقای باقی قادر به جمع كردن انگشتان خود نبودند.
در این شرایط، ماموران بهداری زندان اوین به ماساژ دست وپای باقی پرداختند و سعی كردند با كمك چرخ ویلچر وی را به بهداری منتقل و در آنجا به كمك آمپول و دستگاه اكسیژن نفس وی را عادی كنند. در این زمان همانگونه كه قبلا اعلام شد آقای صالح نیكبخت وكیل آقای باقی پشت درب ملاقات منتظر وی بودند اما به دلیل وضع بحرانی آقای باقی امكان ملاقات فراهم نشد و از سوی زندان اعلام شد آقای باقی در بازجویی بسر می‌برند.
اما به محض بهبود نسبی آقای باقی، وی با خانواده تماس گرفت و در حالی كه منقطع و بریده سخن می‌گفت، نجات یافتن خود از خطر را به اطلاع خانواده رساند و خواستار بازگشت آقای صالح نیكبخت به زندان شد. اما در فاصله مراجعت آقای نیكبخت به زندان و در حالی كه به وی گفته شد آقای باقی مجددا در حال بازجویی است، حمله دوم آقای باقی رخ داد و لرزش‌های شدید به وی دست داد؛ به گونه‌ای كه دندانها به هم كوبیده می‌شد و دستهایشان قفل شده بود و نوار قلب نیز وضع مناسبی را نشان نمی‌داد. نشانه‌های حمله دوم حالت تهوع، سرگیجه، لرزش تمام بدن و قفل شدن دستها بود به گونه‌ای كه آقای باقی از نوشتن یك خط مطلب ناتوان شده بود به طوری كه از هم‌سلولی‌اش با اشاره ورق و خودكاری خواسته بود تا فقط بتواند وصیتنامه‌ای بنویسد اما هرچه تلاش كرد نتوانسته بود خودكار را به دست بگیرد و چیزی بنویسد.
دراین زمان به گفته آقای باقی با اقدام به موقع بهداری آمبولانسی تهیه و ایشان به بیمارستان قمر بنی‌هاشم فرستاده شد و تا ساعت 10شب ابتدا درCCU و سپس در بخش، اقدامات لازم پزشكی انجام شد و دو تن از مسئولان وزارت اطلاعات به تیم پزشكان پیوستند. پزشك معالج عارضه آقای باقی را حمله پنیك دانست و اعلام كرد این حمله به دلیل وضعیت و شرایط خاص روحی و جسمی آقای باقی، بسیار خطرناك بود كه اگر ماموران بهداری بند 209 زندان اوین اندكی تاخیر كرده بودند، حمله دوم فاجعه‌آمیز می‌شد.
در عین حال پزشكان و نمایندگان وزارت اطلاعات از آقای باقی پرسیدند كه مشكلات او چیست كه به چنین وضعیتی دچار شده است؟ آقای باقی ضمن اشاره به فهرست مشكلات بسیاری سه مساله اصلی را در این وضعیت مؤثر معرفی كردند:
عامل اول- حساسیت آقای باقی به وقایع اتفاقیه درون زندان است از جمله سر و صدایی كه در ساعت 2نیمه شب یكی از شبهای زندان در كنار سلول آقای باقی بلند شد و در آن اعلام شد كه یك دانشجو خودكشی كرده و تنها با حضور به موقع مامور وزارت اطلاعات از مرگ نجات یافت و شنیدن وضع وی از پشت در سلول كه مدعی بود دوبار با او برخورد فیزیكی شده است، آقای باقی را به شدت متأثر كرده است و شنیدن اوضاع دیگر دانشجویان او را در فشار روحی شدیدی قرار داده است و این موضوع را به مسئولان زندان منتقل كرده است.
عامل دوم- افزون بر آنكه ایشان حبس خود را غیرقانونی می‌دانند شرایط حبس را نیز غیرحقوقی می‌شمارند. آقای باقی به نمایندگان وزارت اطلاعات گفته‌اند كه اگر به یكسال حبس محكوم شده‌اند، چرا در سلول انفرادی بسر می‌برند و این در حالی است كه حكم حبس یكساله وی نیز مربوط به مقالاتی منتشر شده در 10سال پیش است كه حكم آن در سال 82صادر و چهار سال بعد اجرا شده است و در دادگاهی كه این حكم هم صادر شده، جز باقی و قاضی هیچكس حتی وكیل باقی حضور نداشته و او خود به نشانه اعتراض به استناد ماده 129 قانون دادرسی كیفری از حق سكوت استفاده كرده و به همین دلیل این حكم فاقد وجاهت قانونی است چرا كه بر اساس مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام دادرسی بدون حضور وكیل قانونی نیست. باقی همچنین به پرونده اخیر خود اشاره كرد كه قرار صادره برای آن وثیقه 50میلیونی است؛ نه بازداشت موقت.
به فرض آنكه وی دوره محكومیت یكساله خود را سپری می‌كند، چرا باید در زندان مجرد امنیتی باشد؟ و چرا باید 2ماه و نیم او را بدون قرار بازداشت به طور غیرقانونی نگاه دارند در حالی كه در ماده 574 قانون مجازات اسلامی كسانی كه چنین اقدامی را در حق متهمان انجام دهند به مدت 2ماه تا 2سال بازداشت یا انفصال از خدمت دارند. باقی اعلام كرد جزئیات این مسائل را قبلا در دیدار با دادیار زندان بیان كرده و وی معترضانه از مسئول بند 209 پرسیده است كه چرا آقای باقی در این بند است و مسئول بند اعلام كرده است كه آقای باقی نزد ما امانت است.
این در حالی است كه در هیچ جای قانون چیزی به نام «زندانی امانی» وجود ندارد و به همین دلیل دادیار زندان اعلام كرد همان روز با بازپرس شعبه ویژه امنیت مذاكره و اقدام برای خروج باقی از زندان مجرد را آغاز خواهد كرد اما تا روز چهارشنبه گذشته هیچ اقدام عملی صورت نگرفت و این بلاتكلیفی در وضع آقای باقی مؤثر بوده است.
عامل سوم- طی 76 روز گذشته هر چند روز یكبار افرادی در كنار آقای باقی قرار می‌گیرند تا ظاهرا سلول دربسته وی سلول انفرادی تلقی نشود.افرادی كه به صورت محدود و نامنظم هم‌سلول آقای باقی قرار می‌گیرند، نوعاً بی‌تابی و گریه و زاری می‌كنند و با توجه به حساسیت باقی نسبت به مسائل و حقوق زندانیان، او را مجبور به دلداری از این افراد می‌كند و عمادالدین باقی از اینكه نمی‌تواند كاری برای آنها و دانشجویان انجام دهد، در وضعیت آسیب‌پذیری قرار می‌گیرد و به وضع روحی باقی صدمه می‌زنند.
پزشكان بیمارستان هم با تأیید موارد استرس‌زایی كه باقی به آنها اشاره كرد، توصیه كردند با توجه به خطر جانی كه در صورت تكرار این حملات باقی را تهدید می‌كند وی باید كارهای استرس‌زا را ترك یا حدالمقدور كم كند.
نمایندگان وزارت اطلاعات نیز با استماع دقیق دلایل باقی و پزشكان گفتند قول می‌دهند به این وضعیت پایان دهند و نه تنها موارد مربوط به باقی را پیگیری و از مراجعت او به زندان مجرد جلوگیری كنند بلكه مواردی مانند خودكشی آن دانشجو و وضعیت دانشجویان دیگر را بررسی و پیگیری نمایند.
آقای باقی نیز ضمن آنكه از عمل مسئولان بهداری زندان به مسئولیتهای قانونی خود ابراز رضایت كردند اما از نحوه اطلاع‌رسانی دراین‌باره به گونه‌ای كه نیمی از روز و شب را خانواده باقی در نگرانی و بی‌خبری مطلق بسر می بردند، انتقاد كرد.
خانواده باقی نیز ضمن اینكه از این نحوه اطلاع‌رسانی انتقاد می‌كنند آسیب اصلی آن را متأسفانه نگرانی و تشویش خانواده و افكار عمومی دانسته و ترجیح می‌دادند با هدایت مسئولان قضایی با باقی ملاقات یا به صورت تلفنی از وضع وی مطلع شوند و اعلام كردند با پوشیده نگه داشتن این خبر از خانواده، باب هرگونه گمانه‌زنی درباره وضع آقای باقی از جمله اینكه عارضه وی در زمان بازجویی انجام شده یا در شرایط عادی، گشوده و باب تردید از سوی خانواده باز شود.
خانواده باقی گرچه عمادالدین باقی را صحیح و سالم به زندان تحویل داده و اكنون او را لاغر و ضعیف و حداقل با دو حمله جسمی در زندان می‌بینند اما، اگر از وضع آقای باقی به درستی مطلع می‌شدند به جریان اطلاع‌رسانی دقیق و منطقی كمك می‌كردند. در عین حال، با توجه به وضع جسمی آقای باقی و هشدار پزشكان مورد اعتماد مقامات، كه گفته‌اند احتمال تكرار حمله وجود دارد و این بار خدای ناكرده ممكن است از گذشته خطرناك‌تر باشد و وی باید به دور از استرس، فشار و محدودیت روحی و جسمی قرار گیرد و با توجه به وعده نمایندگان مقامات مسئول مبنی بر اعاده حقوق قانونی آقای باقی، خانواده وی امیدوار است هرچه زودتر اسباب آزادی ایشان فراهم آید تا در محیطی به دور از استرس امكان ادامه معالجات ایشان فراهم آید.
البته طبق آخرین پیگیری‌های خانواده غروب روز پنجشنبه در حین نگارش این اطلاعیه مطلع شدند آقای باقی از بیمارستان به زندان بازگشته و به بند عمومی 350 منتقل شده است و امیدواریم این، مقدمه آزادی و اعاده حقوق آقای باقی باشد.
خانواده عمادالدین باقی
آقای باقی ساعت 8 صبح روز چهارشنبه 5دی در حین استحمام در سلول كوچك خود دچار حمله قلبی می‌شوند كه نشانه‌های آن رعشه دست وپا و از حال رفتن در زیر دوش حمام كوچك داخل سلول بسته وی بود. با كمك تنها هم‌سلولی باقی در این سلول دربسته، وی به‌تدریج از شرایط خواب و بیدار بیرون می‌آید ولی به دلیل وخامت وضع جسمی با كمك هم‌سلولی مسئولان بهداری زندان را به كمك می‌خوانند و مسئولان بهداری بلافاصله به كمك قرص و آب قند به تنظیم فشار باقی می‌پردازند و سعی می‌كنند سوزش سروصورت و حالت فلجی موضعی دست وپا را برطرف كنند؛ چرا كه آقای باقی قادر به جمع كردن انگشتان خود نبودند.
در این شرایط، ماموران بهداری زندان اوین به ماساژ دست وپای باقی پرداختند و سعی كردند با كمك چرخ ویلچر وی را به بهداری منتقل و در آنجا به كمك آمپول و دستگاه اكسیژن نفس وی را عادی كنند. در این زمان همانگونه كه قبلا اعلام شد آقای صالح نیكبخت وكیل آقای باقی پشت درب ملاقات منتظر وی بودند اما به دلیل وضع بحرانی آقای باقی امكان ملاقات فراهم نشد و از سوی زندان اعلام شد آقای باقی در بازجویی بسر می‌برند.
اما به محض بهبود نسبی آقای باقی، وی با خانواده تماس گرفت و در حالی كه منقطع و بریده سخن می‌گفت، نجات یافتن خود از خطر را به اطلاع خانواده رساند و خواستار بازگشت آقای صالح نیكبخت به زندان شد. اما در فاصله مراجعت آقای نیكبخت به زندان و در حالی كه به وی گفته شد آقای باقی مجددا در حال بازجویی است، حمله دوم آقای باقی رخ داد و لرزش‌های شدید به وی دست داد؛ به گونه‌ای كه دندانها به هم كوبیده می‌شد و دستهایشان قفل شده بود و نوار قلب نیز وضع مناسبی را نشان نمی‌داد. نشانه‌های حمله دوم حالت تهوع، سرگیجه، لرزش تمام بدن و قفل شدن دستها بود به گونه‌ای كه آقای باقی از نوشتن یك خط مطلب ناتوان شده بود به طوری كه از هم‌سلولی‌اش با اشاره ورق و خودكاری خواسته بود تا فقط بتواند وصیتنامه‌ای بنویسد اما هرچه تلاش كرد نتوانسته بود خودكار را به دست بگیرد و چیزی بنویسد.
دراین زمان به گفته آقای باقی با اقدام به موقع بهداری آمبولانسی تهیه و ایشان به بیمارستان قمر بنی‌هاشم فرستاده شد و تا ساعت 10شب ابتدا درCCU و سپس در بخش، اقدامات لازم پزشكی انجام شد و دو تن از مسئولان وزارت اطلاعات به تیم پزشكان پیوستند. پزشك معالج عارضه آقای باقی را حمله پنیك دانست و اعلام كرد این حمله به دلیل وضعیت و شرایط خاص روحی و جسمی آقای باقی، بسیار خطرناك بود كه اگر ماموران بهداری بند 209 زندان اوین اندكی تاخیر كرده بودند، حمله دوم فاجعه‌آمیز می‌شد.
در عین حال پزشكان و نمایندگان وزارت اطلاعات از آقای باقی پرسیدند كه مشكلات او چیست كه به چنین وضعیتی دچار شده است؟ آقای باقی ضمن اشاره به فهرست مشكلات بسیاری سه مساله اصلی را در این وضعیت مؤثر معرفی كردند:
عامل اول- حساسیت آقای باقی به وقایع اتفاقیه درون زندان است از جمله سر و صدایی كه در ساعت 2نیمه شب یكی از شبهای زندان در كنار سلول آقای باقی بلند شد و در آن اعلام شد كه یك دانشجو خودكشی كرده و تنها با حضور به موقع مامور وزارت اطلاعات از مرگ نجات یافت و شنیدن وضع وی از پشت در سلول كه مدعی بود دوبار با او برخورد فیزیكی شده است، آقای باقی را به شدت متأثر كرده است و شنیدن اوضاع دیگر دانشجویان او را در فشار روحی شدیدی قرار داده است و این موضوع را به مسئولان زندان منتقل كرده است.
عامل دوم- افزون بر آنكه ایشان حبس خود را غیرقانونی می‌دانند شرایط حبس را نیز غیرحقوقی می‌شمارند. آقای باقی به نمایندگان وزارت اطلاعات گفته‌اند كه اگر به یكسال حبس محكوم شده‌اند، چرا در سلول انفرادی بسر می‌برند و این در حالی است كه حكم حبس یكساله وی نیز مربوط به مقالاتی منتشر شده در 10سال پیش است كه حكم آن در سال 82صادر و چهار سال بعد اجرا شده است و در دادگاهی كه این حكم هم صادر شده، جز باقی و قاضی هیچكس حتی وكیل باقی حضور نداشته و او خود به نشانه اعتراض به استناد ماده 129 قانون دادرسی كیفری از حق سكوت استفاده كرده و به همین دلیل این حكم فاقد وجاهت قانونی است چرا كه بر اساس مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام دادرسی بدون حضور وكیل قانونی نیست. باقی همچنین به پرونده اخیر خود اشاره كرد كه قرار صادره برای آن وثیقه 50میلیونی است؛ نه بازداشت موقت.
به فرض آنكه وی دوره محكومیت یكساله خود را سپری می‌كند، چرا باید در زندان مجرد امنیتی باشد؟ و چرا باید 2ماه و نیم او را بدون قرار بازداشت به طور غیرقانونی نگاه دارند در حالی كه در ماده 574 قانون مجازات اسلامی كسانی كه چنین اقدامی را در حق متهمان انجام دهند به مدت 2ماه تا 2سال بازداشت یا انفصال از خدمت دارند. باقی اعلام كرد جزئیات این مسائل را قبلا در دیدار با دادیار زندان بیان كرده و وی معترضانه از مسئول بند 209 پرسیده است كه چرا آقای باقی در این بند است و مسئول بند اعلام كرده است كه آقای باقی نزد ما امانت است.
این در حالی است كه در هیچ جای قانون چیزی به نام «زندانی امانی» وجود ندارد و به همین دلیل دادیار زندان اعلام كرد همان روز با بازپرس شعبه ویژه امنیت مذاكره و اقدام برای خروج باقی از زندان مجرد را آغاز خواهد كرد اما تا روز چهارشنبه گذشته هیچ اقدام عملی صورت نگرفت و این بلاتكلیفی در وضع آقای باقی مؤثر بوده است.
عامل سوم- طی 76 روز گذشته هر چند روز یكبار افرادی در كنار آقای باقی قرار می‌گیرند تا ظاهرا سلول دربسته وی سلول انفرادی تلقی نشود.افرادی كه به صورت محدود و نامنظم هم‌سلول آقای باقی قرار می‌گیرند، نوعاً بی‌تابی و گریه و زاری می‌كنند و با توجه به حساسیت باقی نسبت به مسائل و حقوق زندانیان، او را مجبور به دلداری از این افراد می‌كند و عمادالدین باقی از اینكه نمی‌تواند كاری برای آنها و دانشجویان انجام دهد، در وضعیت آسیب‌پذیری قرار می‌گیرد و به وضع روحی باقی صدمه می‌زنند.
پزشكان بیمارستان هم با تأیید موارد استرس‌زایی كه باقی به آنها اشاره كرد، توصیه كردند با توجه به خطر جانی كه در صورت تكرار این حملات باقی را تهدید می‌كند وی باید كارهای استرس‌زا را ترك یا حدالمقدور كم كند.
نمایندگان وزارت اطلاعات نیز با استماع دقیق دلایل باقی و پزشكان گفتند قول می‌دهند به این وضعیت پایان دهند و نه تنها موارد مربوط به باقی را پیگیری و از مراجعت او به زندان مجرد جلوگیری كنند بلكه مواردی مانند خودكشی آن دانشجو و وضعیت دانشجویان دیگر را بررسی و پیگیری نمایند.
آقای باقی نیز ضمن آنكه از عمل مسئولان بهداری زندان به مسئولیتهای قانونی خود ابراز رضایت كردند اما از نحوه اطلاع‌رسانی دراین‌باره به گونه‌ای كه نیمی از روز و شب را خانواده باقی در نگرانی و بی‌خبری مطلق بسر می بردند، انتقاد كرد.
خانواده باقی نیز ضمن اینكه از این نحوه اطلاع‌رسانی انتقاد می‌كنند آسیب اصلی آن را متأسفانه نگرانی و تشویش خانواده و افكار عمومی دانسته و ترجیح می‌دادند با هدایت مسئولان قضایی با باقی ملاقات یا به صورت تلفنی از وضع وی مطلع شوند و اعلام كردند با پوشیده نگه داشتن این خبر از خانواده، باب هرگونه گمانه‌زنی درباره وضع آقای باقی از جمله اینكه عارضه وی در زمان بازجویی انجام شده یا در شرایط عادی، گشوده و باب تردید از سوی خانواده باز شود.
خانواده باقی گرچه عمادالدین باقی را صحیح و سالم به زندان تحویل داده و اكنون او را لاغر و ضعیف و حداقل با دو حمله جسمی در زندان می‌بینند اما، اگر از وضع آقای باقی به درستی مطلع می‌شدند به جریان اطلاع‌رسانی دقیق و منطقی كمك می‌كردند. در عین حال، با توجه به وضع جسمی آقای باقی و هشدار پزشكان مورد اعتماد مقامات، كه گفته‌اند احتمال تكرار حمله وجود دارد و این بار خدای ناكرده ممكن است از گذشته خطرناك‌تر باشد و وی باید به دور از استرس، فشار و محدودیت روحی و جسمی قرار گیرد و با توجه به وعده نمایندگان مقامات مسئول مبنی بر اعاده حقوق قانونی آقای باقی، خانواده وی امیدوار است هرچه زودتر اسباب آزادی ایشان فراهم آید تا در محیطی به دور از استرس امكان ادامه معالجات ایشان فراهم آید.
البته طبق آخرین پیگیری‌های خانواده غروب روز پنجشنبه در حین نگارش این اطلاعیه مطلع شدند آقای باقی از بیمارستان به زندان بازگشته و به بند عمومی 350 منتقل شده است و امیدواریم این، مقدمه آزادی و اعاده حقوق آقای باقی باشد.
خانواده عمادالدین باقی
منبع:نوروز
--
http://zerodegree.persianblog.ir
http://shzerodegree.blogspot.com
http://zerodegree.wordpress.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر