توهم رهبری

در سخنان امروز حضرت آیت الله، جدای از آن چه سر تیتر خبرگزاری های خارجی شد، نکته مهم دیگری نیز نهفته بود که با توجه به صراحت موضوع هشدار وی به نخبه گان در مورد چگونه حرف زدن و چه چیزی را گفتن، کمتر به آن پرداخته شد که شاید حتی از اهمیتی بیشتر از موضوع یاد شده نیز برخوردار بود.
او در سخنانش اشاره ای مشخص به سیره پیامبر داشت که نگاه و برداشت وی را از رفتار با مردم یا امت مشخص می کند. او که به نظر می رسد این بخش از سخنان خود را در پاسخ به نقل قول هاشمی رفسنجانی از رهبر فقید انقلاب در مورد رفتار با مردم بیان می کرد، "عامل" بودن پیامبر را مورد تاکید قرار داده و سپس پیروی امت را عنوان می کند. هاشمی رفسنجانی در خطبه های نماز جمعه به خاطره ای از رهبر فقید انقلاب می پردازد که وصیت پیامبر را به حضرت علی در لحظات آخر حیات وی از زبان سید طاووس بیان می کند که در آن اهمیت مقبولیت امت نسبت به امام به روشنی بیان شده تا آن جا که مسئولیت رهبری از امام در صورت عدم تمابل مردم سلب می شود. و این درست بر خلاف چیزی است که حضرت آیت الله در استنتاج خود از سنت پیامبر بیان می کند که تابعیت محض امت از امام وقت خود را می رساند و در حد معلومات و سواد بنده چنین برداشتی از سیره و سنت پیامبر و ائمه چندان مقرون به صحت نیست. نتیجه متاخر این نظر چیزی نمی تواند باشد جز آن چه که سال ها پیش مصباح یزدی بخاطر استنتاج آن از حلقه نزدیکان رهیر فقید کنار گذاشته شد و تا احمدی نژاد و یارانش ظهور نکردند مجددا سر برنیاورد.
اینک بر اهل فقه و سنت است که قبل از رایج شدن چنین نظریاتی به اعتبار رای رهبری، به نقد فقهی این سخنان بنشینند و تدارک پاسخی روشن برای آن ببینند پیش از آن که توهم ولایت با چنین مختصاتی گریبان کشور را به تمامی بگیرد.