۲۶ شهریور ۱۳۸۸

حضور سبزمان؛ خنثی کننده توطئه ها

فردا روز عجیبی است، نمی توانم تصور کنم که چه خواهد شد. در این که نیمروز جمعه بیست و هفتم شهریور سال هشتاد و هشت از جمله معدود روزهائی خواهد بود که در تاریخ به وضوح و روشنی ثبت خواهد شد شکی ندارم، ولی این که هر یک از طرفین این مجادله چه هزینه ای خواهند پرداخت فقط و فقط وابسته است به یک عامل: حضور انبوه، یکدست و سبز همه مردم در راهپیمائی فردا برای محکوم کردن هر گونه ظلم، بی عدالتی و اشغال!
امشب، باز هم صدای الله و اکبر و مرگ بر دیکتاتور از پشت بام ها به گوش رسید! امشب گویا همه آمده اند تا آمادگی خودشان را برای شرکت در راهپیمائی فردا اعلام کنند، و همین نشان از عزم جدی مردم در اعلام اعتراض خود دارد. امشب باز هم مردم نشان دادند که برای اخطارهای حضرت آیت الله و اعلامیه های سپاه پاسداران ارزشی قائل نیستند و هم چنان ایستاده اند تا حق خود را بگیرند. حقی که با تمام کشتارها و زندان ها و تجاوزها و اعترافات ساختگی هم چنان و با تمام توان خواستنی است. امشب، باز هم مردم فریاد زدند که: ما هستیم!
در آن طرف هم به نظر می رسد ترس از حضور مردم عوامل جنایتکار دخیل در فجایع اخیر را به جنب و جوش بیشتری واداشته است. بیانیه های پی در پی سپاه پاسداران نشان می دهد که آن ها می خواهند تظاهرات این جمعیت عظیم را به نام خود ثبت کنند. آن ها می خواهند با تهدید مردم کاری کنند که نماد این جنبش اعتراضی در راهپیمائی دیده نشود و از این رهگذر حرکت جمعیت میلیونی تظاهر کنندگان را در دوربین های خودی به نام خود ثبت کنند! وقتی که می شود به راحتی صدای مردم را در فیلم ها خفه کرد، چه علامت و نشانه ای می تواند بیانگر حضور معترضین در این روز باشد؟! مخصوصا که گویا دارند دانشگاه را هم از خیابان های اطراف ایزوله می کنند تا سر و صدای بیرون به داخل دانشگاه درز پیدا نکند!
ولی تاریخ هماره نیروی برتر را در دستان پر قدرت ملت قرار داده است. نیروی برتری ملت ما، عزم استوار و انبوهی جمعیت همدردی است که اینک عزم خود را جزم کرده تا تمام جمعیت سلطه گران را در چشم به هم زدنی در خود هضم کند! او این بار آمده است تا به همه بگوید که ظلم پایدار نیست، چه در لبنان و چه در ایران!
فردا، روزی است که خیلی ها سرنوشتشان به آن گره خورده است...

هیچ نظری موجود نیست: