نماز روز قدس در محاصره سبزها

باید باور کرد که مردم خوب می دانند در هر لحظه که خطری تهدیدشان می کند چگونه از آرمان های خود محافظت کنند. امروز هم از همان روزها بود که بلوغ اجتماعی جامعه ایرانی در میان جیغ و فریاد حقیر دولتی ها به همه دنیا نمایش داده شد. آن چه که به نظر می رسید در بی برنامگی و بی رهبری و سر درگمی انجام بگیرد، چنان محکم و منظم انجام شد که جای هر گونه عکس العمل برنامه ریزی شده را از حکومتی ها سلب کرد. آن چه که امروز شاهدش بودیم نمایش مقتدرانه انبوه جمعیتی مصمم بود که می دانست برای چه به میدان آمده. تمهیدات مذبوحانه حکومتیان هم که آمده بودند تا جمعیت معترض را در تصاویر خود ساخته به نام خود تمام کنند به شکست سنگینی دچار شد.
اولین گروه جمعیتی که از میدان هفت تیر راه افتادند حدود ساعت یازده صبح در میدان ولی عصر بودند، جائی که بلندگوهای حکومتی مستقر شده بودند تا صدای تظاهر کنندگان را خفه کنند. ولی حتی آن گروه های کوچک پنجاه نفری که با بلند گوهای سیار هم حمایت می شدند و ماموریت داشتند با پرچم ها و تصاویر بزرگ خود دستجات چند هزار نفری معترضین را محاصره کنند تا آن ها را در تلویزیون دولتی از جمله "خودی ها" جا بزنند نیز نتوانست حتی تاثیری جدی در نمایش واقعیت داشته باشد. و این در حالی بود که هنوز یک سر دیگر جمعیت در میدان هفت تیر داشت به سمت کریمخان حرکت می کرد. حتی تهدیدها و هشدارهای سپاه و حضرت آیت الله هم نتوانست ذره ای در عزم مردم اختلال ایجاد کند و علاوه بر دستبندها و سربندهای سبز، پرچم های طویل سبز هیچ شبهه ای در هویت تظاهر کنندگان نمی گذاشت.
از سوی دیگر جمعیتی که یک سرش در میدان آزادی بود، در طرف دیگرش در حال درگیری با نیروهای لباس شخصی حاضر در نزدیکی میدان انقلاب بود که موجب شد تا در مقابل دوربین های خارجی باز هم دست به سلاح سرد و گرم و گاز اشک آور برده شود و بوی گاز اشک آور هوا را آکنده کند. آن جا حتی توان نفوذ گروه های قلیل و حقیر دولتی در میان جمعیت انبوه معترض نبود و آشکارا جدالی جدی در جریان بود. درگیری ها عمدتا در مرز میان دو گروه که در حد فاصل ورودی میدان انقلاب و خیابان جمالزاده بودند صورت می گرفت و غالبا توسط دوستان لباس شخصی که معلوم نبود با چه مجوز یا دستوری مشغول نوازش معترضین بودند انجام می شد که تعدادی مضروب هم بر جای گذاشت.
خیابان کارگر اما با وجود این که جمعیتی کمتر از دو منطقه دیگر حضور داشتند ولی گویا شدت درگیری ها چنان بود که منجر به مضروب و زخمی شدن تعدادی از تظاهر کنندگان شد. اگر فرض کنیم که سهم اصلی تظاهر کنندگان خیابان آزادی تا میدان آزادی و خیابان کارگر با سبزها بود و سهمی هشتاد درصدی از جمعیت هفت تیر و کریمخان تا پارک لاله نیز به سبزها اختصاص داشت، به جمعیتی نزدیک به دو میلیون نفر خواهیم رسید که پس از سه ماه از واقعه انتخابات رقم قابل افتخاری است.

پ.ن.
تلویزیون دولتی؛ معجزه هزاره!
اگر با چشم های خودم جمعیت را ندیده بودم و اگر در میان این جمعیت نچرخیده بودم، حتما آن چه که اخبار ساعت نه شب امشب نمایش داد را باور می کردم! مهارتی که تلویزیون در این سی سال در قلب واقعیت پیدا کرده واقعا تحسین بر انگیز است! هر چه گشتم تا از حضور سبزها اثری پیدا کنم نشد. گویا اصلا وجود نداشته اند و ما رویابینان بودیم که در خیابان شعار می دادیم!
ولی با کمی دقت بیشتر چیزهائی متوجه شدم که بد نیست شما هم در جریان قرار بگیرید. اول اینکه هیچ تصویر هوائی بجز آن چه که از نماز گزاران نشان داده شد، از تظاهر کنندگان پخش نشد و به جای آن از تصاویر زمینی به صورت محدود و از خیابان های خاص پخش شد. از ایستگاههای اتوبوس تندرو و جدا کننده های بین خیابان به نظر می رسید انتخاب تصاویر عمدتا از خیابان انقلاب حد فاصل فردوسی و امام حسین بود. حتی از بلوار که از اتوبوس های خودی مملو بود هم تصویری نشان داده نشد چرا که صف نماز حتی به این خیابان نرسید. نشان دادن تصویر کروبی خبر از خواب های شوم آن ها برای کروبی دارد. و البته مضروب شدن خاتمی توسط ایادی خلف حسین شریعتمداری و حمله به میر حسین موسوی هم لابد اصلا اتفاق نیافتاده است!
برای من همین بس که تمام تصاویر هوائی روز قدس شان بی استفاده مانده است. مابقی می ماند فیلم ها و تصاویر واقعی که جمعیت واقعی معترضین را به جهان نمایش دهد.