انزواي احمدي نژاد و پيشرفت مذاکرات
منبع: روز آنلاين
تحليلي از ليبراسيون - دوشنبه 23 بهمن 1385
ژان پير پرن
آيا ايران درحال تصميم گيري در مورد توقف فعاليت هاي غني سازي خود است؟ اين خواسته اي است که جامعه بين الملل به طور يک صدا ايران را به انجام آن دعوت مي کند. نشانه هايي که اکنون از سوي دولت ايران دريافت مي شوند، بسيار موجه تر از گذشته به نظر مي رسند. اولين نشانه به روي صحنه آمدن علي ولايتي است که براي مدت ها سمت وزير "هميشگي" امور خارجه ايران را برعهده داشت و امروز به عنوان مشاور ديپلماتيک رهبر جمهوري اسلامي علي خامنه اي به ايفاي نقش مي پردازد.
اصولگرايي
از اين پس، ولايتي و در واقع آيت الله خامنه اي خواهند بود که صحنه را رهبري مي کنند؛ به عنوان مثال، ديداري که روز پنج شنبه با ولاديمير پوتين در مسکو انجام شد. تاکنون پرونده هسته اي ايران در دست لاريجاني و احمدي نژاد بوده؛ دومي شخصيتي است که حتي نمي تواند به وعده هاي انتخاباتي و "سيستماتيک" خود جامه عمل بپوشاند. آنگونه که به نظر مي رسد، از لاريجاني نيز ديگر کاري ساخته نيست و ديگر نمي تواند پيشرفتي در اين پرونده حاصل کند. احمدي نژاد نيز پس از انتخابات شوراها و مجلس خبرگان تا حد قابل توجهي تضعيف شده و اکنون صاحب منصبان حکومتي نيز اصولگرايي او را زير سؤال برده اند و او را مسؤول تحميل مجازات هاي سازمان ملل و حملات احتمالي امريکا مي دانند. در اين وضعيت مي بينيم کرملين لحن خود را در متقاعد کردن حکومت ايران که پيشنهاداتي خاص براي خروج از اين بحران دارد، تغيير مي دهد. در اواخر ماه ژانويه، ايگور ايوانوف، دبير امنيت ملي روسيه به تهران اعزام شد. علي خامنه اي که هرگز با مقامات غيرمسلمان [به استثناي چند رييس دولت] به مذاکره نمي نشيند، در اقدامي بي سابقه پذيراي او شد. روز اول فوريه، پوتين از مقامات ايراني خواست"به طور فعال درخصوص پيشنهاد محمد البرادعي، رييس آژانس اتمي کار کنند". پيشنهادي مبني بر اينکه ايران و شوراي امنيت به طور همزمان فعاليت هاي غني سازي و اقدامات تحريم کننده خود را متوقف کنند.
ولايتي در مسکو اعلام کرد ايران از "تلاش هاي" روسيه حمايت مي کند و او حامل پيامي ازسوي دولت تهران در اين زمينه است. مي توان حدس زد او به پيشنهاد البرادعي و يا حداقل نسبت به خواسته کرملين، مبني بر بازگشت به ميز مذاکره، پاسخ مثبت دهد. اگر پوتين و ايوانوف توانسته باشند در موضع ايران تغييري ايجاد کنند، مسلماً اطمينان دولت تهران را درخصوص موضوعات ديگري که هيچ گاه جنبه رسمي پيدا نخواهند کرد نيز جلب کرده اند: روسيه براي ايران کمک هاي نظامي تأمين خواهد کرد تا بدين وسيله بتواند در برابر حمله امريکا مقاومت کند.
از هم اکنون، مسکو 29 سيستم موشکي زمين به هواي TOR-M1 به ارزش 700 ميليون دلار براي ايران تأمين کرده [در ماه ژانويه]، به طوري که ايران قادر است هواپيماها و موشک هاي پرتاب شده از ناوهاي جنگي را به راحتي مورد هدف قرار دهد. اين در واقع حکم يک تقويت نظامي را دارد که به طور چشمگيري هزينه مداخله نظامي امريکا را افزايش خواهد داد.
بهانه
اين روند که از طرف مسکو آغاز شده مجدداً منطق ديپلماتيک را روي صحنه آورده است. اکنون اين روند مي تواند"منطق جنگ"ي را که بر تهران و واشنگتن تحميل شده متوقف و پنتاگون را نيز از "بهانه مداخله نظامي" محروم کند. به علاوه، مطمئناً خواهد توانست در يک نشست شوراي امنيت که در آن همکاري هسته اي ايران با سازمان ملل مورد بررسي قرار مي گيرد، "منطق تحريم" را هم زير سؤال ببرد.
منبع: ليبراسيون، فوريه 2007
مترجم: علي جواهري
اصولگرايي
از اين پس، ولايتي و در واقع آيت الله خامنه اي خواهند بود که صحنه را رهبري مي کنند؛ به عنوان مثال، ديداري که روز پنج شنبه با ولاديمير پوتين در مسکو انجام شد. تاکنون پرونده هسته اي ايران در دست لاريجاني و احمدي نژاد بوده؛ دومي شخصيتي است که حتي نمي تواند به وعده هاي انتخاباتي و "سيستماتيک" خود جامه عمل بپوشاند. آنگونه که به نظر مي رسد، از لاريجاني نيز ديگر کاري ساخته نيست و ديگر نمي تواند پيشرفتي در اين پرونده حاصل کند. احمدي نژاد نيز پس از انتخابات شوراها و مجلس خبرگان تا حد قابل توجهي تضعيف شده و اکنون صاحب منصبان حکومتي نيز اصولگرايي او را زير سؤال برده اند و او را مسؤول تحميل مجازات هاي سازمان ملل و حملات احتمالي امريکا مي دانند. در اين وضعيت مي بينيم کرملين لحن خود را در متقاعد کردن حکومت ايران که پيشنهاداتي خاص براي خروج از اين بحران دارد، تغيير مي دهد. در اواخر ماه ژانويه، ايگور ايوانوف، دبير امنيت ملي روسيه به تهران اعزام شد. علي خامنه اي که هرگز با مقامات غيرمسلمان [به استثناي چند رييس دولت] به مذاکره نمي نشيند، در اقدامي بي سابقه پذيراي او شد. روز اول فوريه، پوتين از مقامات ايراني خواست"به طور فعال درخصوص پيشنهاد محمد البرادعي، رييس آژانس اتمي کار کنند". پيشنهادي مبني بر اينکه ايران و شوراي امنيت به طور همزمان فعاليت هاي غني سازي و اقدامات تحريم کننده خود را متوقف کنند.
ولايتي در مسکو اعلام کرد ايران از "تلاش هاي" روسيه حمايت مي کند و او حامل پيامي ازسوي دولت تهران در اين زمينه است. مي توان حدس زد او به پيشنهاد البرادعي و يا حداقل نسبت به خواسته کرملين، مبني بر بازگشت به ميز مذاکره، پاسخ مثبت دهد. اگر پوتين و ايوانوف توانسته باشند در موضع ايران تغييري ايجاد کنند، مسلماً اطمينان دولت تهران را درخصوص موضوعات ديگري که هيچ گاه جنبه رسمي پيدا نخواهند کرد نيز جلب کرده اند: روسيه براي ايران کمک هاي نظامي تأمين خواهد کرد تا بدين وسيله بتواند در برابر حمله امريکا مقاومت کند.
از هم اکنون، مسکو 29 سيستم موشکي زمين به هواي TOR-M1 به ارزش 700 ميليون دلار براي ايران تأمين کرده [در ماه ژانويه]، به طوري که ايران قادر است هواپيماها و موشک هاي پرتاب شده از ناوهاي جنگي را به راحتي مورد هدف قرار دهد. اين در واقع حکم يک تقويت نظامي را دارد که به طور چشمگيري هزينه مداخله نظامي امريکا را افزايش خواهد داد.
بهانه
اين روند که از طرف مسکو آغاز شده مجدداً منطق ديپلماتيک را روي صحنه آورده است. اکنون اين روند مي تواند"منطق جنگ"ي را که بر تهران و واشنگتن تحميل شده متوقف و پنتاگون را نيز از "بهانه مداخله نظامي" محروم کند. به علاوه، مطمئناً خواهد توانست در يک نشست شوراي امنيت که در آن همکاري هسته اي ايران با سازمان ملل مورد بررسي قرار مي گيرد، "منطق تحريم" را هم زير سؤال ببرد.
منبع: ليبراسيون، فوريه 2007
مترجم: علي جواهري
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر